Apel stowarzyszenia Ars Legis
Przedstawiamy apel współpracującego z Duszpasterstwem Prawników Stowarzyszenia Ars Legis w sprawie wsparcia inicjatyw zmierzających do ochrony życia dzieci chorych lub z niepełnosprawnością oraz pomocy osobom podejmującym się przyjęcia i wychowania takich dzieci
APEL
ARS LEGIS – STOWARZYSZENIA IM. ŚW. IVO HELORY – PATRONA PRAWNIKÓW
w sprawie wsparcia inicjatyw zmierzających do ochrony życia dzieci chorych lub z niepełnosprawnością oraz pomocy osobom podejmującym się przyjęcia i wychowania takich dzieci
Czas Wielkiego Postu stwarza okazję do głębszej refleksji dotyczącej naszych postaw etycznych, nie tylko w aspekcie indywidualnym ale i społecznym.
Pozwalamy więc sobie w imieniu Ars Legis – Stowarzyszenia im. Św. Ivo Helory – Patrona Prawników, działając po myśli art. 1 ust. 3 ustawy – Prawo o stowarzyszeniach oraz § 6 ust. 2 i 3 w zw. z § 20 oraz 25a Statutu Stowarzyszenia, zwrócić się do środowiska prawniczego w sprawie, którą uznajemy za ważną, mając jednak świadomość, że jest jednym z wielu problemów społecznych, z którymi borykamy się obecnie.
Art. 68 ust. 3 Konstytucji RP z 1997 r. nakazuje państwu „zagwarantowanie jednakowego poziomu ochrony zarówno kobietom ciężarnym, jak i ich poczętym dzieciom” (wyrok TK z dnia 22 lipca 2008 roku, sygn. akt K 24/071). Istota ludzka poczęta w łonie matki posiada pełne znamiona człowieczeństwa i z racji swej godności ludzkiej jest podmiotem prawa, które winno mieć zagwarantowaną ochronę. Człowieczeństwo nie podlega stopniowaniu. Nie można go odmawiać dziecku poczętemu a nienarodzonemu, niezależnie od jego stanu zdrowia, a zwłaszcza odmawiać go dzieciom dotkniętym różnymi postaciami niepełnosprawności. Człowiek poczęty, w tym także niepełnosprawny, niedorozwinięty czy poważnie chory, również w fazie prenatalnej swego życia, winien korzystać w jak najszerszym zakresie z ochrony i pomocy. Stąd zjawisko tzw. aborcji eugenicznej, jako pozbawienie życia stanowi rażące pogwałcenie podstawowych praw takiego dziecka i jako takie musi zostać uznane za niedopuszczalne.
Art. 30 Konstytucji RP stanowi, że: „Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych”. W żadnym razie urodzenie się nie jest warunkiem godności człowieka.
Stosownie natomiast do przepisu art. 71 ust. 2 Konstytucji: „Matka przed i po urodzeniu dziecka ma prawo do szczególnej pomocy władz publicznych”. Nie ma w polskim prawie obowiązku przyjęcia i wychowania dziecka. Jest jednak oczywiste, że matka, która przyjęła dziecko, powinna być szczególnie traktowana, z szacunkiem, zrozumieniem i wsparciem - tym bardziej, jeżeli urodzone przez nią dziecko jest chore lub w jakikolwiek sposób niepełnosprawne. Pomoc matkom i rodzinom podejmującym takie wyzwanie musi być zintensyfikowana i prowadzona wielopłaszczyznowo, przede wszystkim przez Państwo. Winny być jednak podejmowane w tej sprawie szeroko zakrojone inne działania indywidualne i społeczne. Miarą odpowiedzialności i dojrzałości społeczeństwa i jego władz jest stosunek do osób najsłabszych i bezbronnych, jak też do tych wszystkich, którzy takim osobom przychodzą z pomocą.
Pomoc ta świadczona jest dziś w sposób absolutnie niewystarczający. Obowiązkiem zarówno władz stanowiących prawo, jak i stosujących prawo – to jest nas, wszystkich prawników, jest nie tylko dbanie o sprawiedliwość, ale także pomoc każdemu człowiekowi w duchu służby. W wymiarze publicznym sprowadza się to do odpowiedniej legislacji chroniącej każde życie, ale także wspierającej w sposób praktyczny osoby, które nowe życie przyjmują – niekiedy pomimo wielkich trudności, jakimi są bez wątpienia nieuleczalna choroba lub niepełnosprawność. Natomiast w wymiarze prywatnym już dziś każdy przedstawiciel środowiska prawniczego może podjąć działanie wspierające powyższe cele, na przykład poprzez świadczenie pomocy prawnej, a jeśli czas na to nie pozwala – przynajmniej pomocy finansowej.
Rolą prawnika jest konkretne i praktyczne wdrażanie zasad sprawiedliwości w życie. Dlatego też zwracamy się z apelem do wszystkich członków środowiska prawniczego o wsparcie wszelkich inicjatyw służących życiu – zarówno przed, jak i po urodzeniu. Przedstawiamy też taką przykładową inicjatywę, jaką podejmuje Stowarzyszenie Dwie Kreski, którego pismo przedkładamy w załączeniu.
za Zarząd:
r.pr. k.d.r. Karol Tatara – prezes
r.pr. Maciej Drogoń – skarbnik
Mateusz Kaliński, LL.M. – sekretarz
- oraz Kapituła Stowarzyszenia:
prof. dr hab. Wacław Uruszczak
ks. prof. dr hab. Franciszek Longchamps de Bérier
prof. dr hab. Andrzej Szumański
